Srebrny jubileusz kapłaństwa ks. proboszcza Jerzego Serwina
22 maja 1988 r. z rąk ks. kardynała Franciszka Macharskiego ks. Jerzy Serwin przyjął w Wawelskiej Katedrze święcenia kapłańskie. W roku bieżącym przypadł Srebrny Jubileusz tego wydarzenia. Z tej okazji w niedzielę 2 czerwca o godz. 12.30 w naszej świątyni Dostojny Jubilat przewodniczył uroczystej koncelebrowanej Eucharystii. Na jej początku przyjmował gratulacje i życzenia od dzieci (obdarzyły go m.in. ulubioną zabawką-przytulanką – ogromnym pluszowym misiem), służby liturgicznej i młodzieżowego Ruchu Światło-Życie; w imieniu dorosłych parafian głos zabrali: przedstawiciel Rady Parafialnej, dyrektorka Szkoły Podstawowej nr 2, przedstawiciele nadzwyczajnych szafarzy Komunii św. z Archidiecezji Krakowskiej; następnie młodzież szkolna, przedstawiciele z pierwszych rekolekcji oazowych Ruchu Światło-Życie w Olszówce w roku 1971 (Oazowicze „Dinozaury”).
Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. Jarosław Żmija – rodak Jubilata. Na początku podkreślił, iż Cud Eucharystyczny na każdym ołtarzu dokonuje się przez posługę kapłana. Obchodzimy jubileusz kapłaństwa ks. Jerzego, wieloletniego moderatora Ruchu Światło-Życie, a obecnie proboszcza w parafii św. Jan Chrzciciela na Prądniku Czerwonym. Jubileusz to czas łaski, odpustu, ale także czas rachunku sumienie i popatrzenia wstecz. To także czas, aby podziękować Jezusowi za wszystkie łaski płynące z daru kapłaństwa: odprawione msze św., udzielone sakramenty, ale także za chwile osobistej z Nim rozmowy, modlitwy. – Jubileusz – zwrócił się kaznodzieja do ks. prob. Jerzego Serwina – to czas radości, czas łaski, którą Bóg pragnie wylać na Ciebie i Twoich bliskich. W dniu jubileuszu trzeba tym bardziej otworzyć swoje serce przed Chrystusem Ale to także zgoda na krzyż i podążanie za nim, jak uczy Maryja, Kalwaryjska Pani. 
Przy ołtarzu rodzą się powołania kapłańskie. A jeśli jest ich mało, to może to wynikać z tego, ze młodzi ludzie nie potrafią popatrzyć na życie oczami wiary. Elementem jubileuszu jest także rachunek sumienia po to, aby wyznać za św. Piotrem: „Panie Ty wszystko wiesz. Wiesz, że Cię kocham”. – Dlatego powierzamy Ciebie i Twoją posługę Jezusowi Wiecznemu i Najwyższemu Kapłanowi, przez wstawiennictwo ks. Jerzego Popiełuszki, którego obrałeś sobie za patrona – zakończył kaznodzieja.
Modlitwie powszechna obejmowała Kościół, Ojca Świętego Franciszka, dar kapłaństwa, w szczególności Jubilata, powołania kapłańskie i zakonne, rodziny, a szczególnie rodzinę Ks. Jubilata.
Na zakończenie uroczystej jubileuszowej Mszy św. ks. proboszcz Jerzy Serwin przekazał serdeczne podziękowania kapłanom, z którymi współpracował w duszpasterstwie służby liturgicznej i Ruchu Światło-Życie, swym byłym proboszczom z parafii, w których posługiwał jako wikariusz, księżom rodakom, kolegom rocznikowym, kapłanom z Dekanatu Kraków-Prądnik. Słowa wdzięczności skierował także do sióstr zakonnych – Nazaretanek, Sercanek, Felicjanek, Sacre Coeur, rodaczek z Zebrzydowic. Wyrazy wdzięczności Ksiądz Jubilat przekazał również rodzicom, rodzeństwu z rodzinami, rodzinie bliższej i dalszej, przedstawicielom wspólnot oazowych, nadzwyczajnym szafarzom Komunii św i ich rodzinom, współpracownikom i przyjaciołom z parafii poprzednich i rodzinnej parafii, parafianom z naszej wspólnoty świętojańskiej – za życzliwość, pomoc i modlitwę. Szczególną wdzięczność Jubilat skierował pod adresem ks. prałata Grzegorza Cekiery. Na koniec złożył podziękowania całemu świętojańskiemu zespołowi duszpasterskiemu, Siostrom Nazaretankom posługującym w naszej parafii, osobom pracującym w parafii i wspólnotom parafialnym dzieci, młodzieży oraz dorosłych, dyrekcjom szkół i instytucji na terenie parafii.