Nadzwyczajni Szafarze Komunii św. – Parafia św. Jana Chrzciciela w Krakowie

Trochę historii

W Kościele rozróżnia się sprawujących Najświętszą Ofiarę i udzielających Komunii świętej. Eucharystię celebrować mogą jedynie biskupi i prezbiterzy. Udzielanie Komunii św. należy nie tylko do biskupów, prezbiterów i diakonów. Od pewnego czasu funkcję tę spełniają również świeccy.
W pierwszych wiekach chrześcijaństwa Kościół święty wiązał Ucztę Eucharystyczną z agape i jednoczył się wokół Chrystusa raz w tygodniu, w niedzielę – połączony węzłem miłości trwając na modlitwie w nauce Apostołów. Początkowo przewodniczył zgromadzeniu tylko biskup, a potem stopniowo również prezbiterzy. Po zakończeniu Uczty Eucharystycznej chrześcijanie zabierali konsekrowany Chleb do swoich domów, przenosząc Ciało Pańskie w szkatułkach zawieszonych na szyi. Ciało Chrystusa spożywano w tygodniu lub na specjalną okazję, np. przed podróżą. Zanoszono Chleb życia do chorych, którzy nie mogli brać udziału we wspólnym zgromadzeniu. Pamiętano też o uwięzionych braciach-chrześcijanach. I tu pojawia się rola diakonów. Wykonują ogromną pracę, bo pomagają biskupom i kapłanom w rozdzielaniu Chleba eucharystycznego oraz pełnią rolę nadzwyczajnych szafarzy w posłudze chorym i uwięzionym. Jednak z biegiem czasu i wieków ta posługa w Kościele zanikła, zaś Sobór Trydencki który miał miejsce w latach 1545–1563, a był odpowiedzią na narastającą potrzebę reform w Kościele katolickim, który podjął się ich w odpowiedzi na reformację, wręcz m.in zakazał tej posługi
Po Soborze Watykańskim II Magisterium Kościoła ogłosiło dokumenty, które dają ludziom świeckim możliwość podawania Ciała Pańskiego wiernym. Posługę nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej wprowadziła w Kościele powszechnym Instrukcja Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Immensae caritatis z 29 stycznia 1973 r.
W Polsce posługę pomocników w udzielaniu Komunii św. reguluje „Instrukcja w sprawie formacji i sposobu wykonywania posługi nadzwyczajnego szafarza Komunii świętej”, wydana przez Konferencję Episkopatu Polski (KEP) 22 czerwca 1991 r. Dla nas, nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej w Archidiecezji Krakowskiej dokumentem obowiązującym jest DEKRET Arcybiskupa Metropolity Krakowskiego Stanisława Dziwisza z dnia 12 grudnia 2005 roku ustanawiający w Archidiecezji Krakowskiej posługę świeckich pomocników w udzielaniu Komunii świętej.
Jak sama nazwa charakter posługi, że ma ona miejsce w przypadkach naprawdę nadzwyczajnych – chodzi tu o pomoc (nieodzowną), a nie o wyręczanie lub zastępowanie szafarza zwyczajnego: biskupa, prezbitera lub diakona. Posługę nadzwyczajnego szafarza Komunii św. wprowadzono i zatwierdzono w Kościele głównie ze względu na duchowe dobro członków wspólnoty Kościoła. To dzięki ich posłudze wierni – przede wszystkim chorzy – będą mogli częściej przyjmować do swego serca Pana Jezusa, szczególnie w niedziele i święta.

Nadzwyczajni szafarze Komunii św. we wspólnocie świętojańskiej

Posługa w parafii św. Jana Chrzciciela trwa od roku 2007 i kształtowała się w sposób następujący:

rok 2007