PROCES KANONIZACYJNY SŁUG BOŻYCH: EMILII i KAROLA WOJTYŁÓW
W Wadowicach, 7 maja, ukonstytuował się trybunał i odbyła się pierwsza uroczysta sesja w procesach beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych Służebnicy Bożej Emilii Wojtyły z d. Kaczorowskiej oraz Sługi Bożego Karola Wojtyły – seniora, rodziców św. Jana Pawła II.
Postulatorem procesów kanonizacyjnych Karola i Emilii Wojtyłów jest ks. Sławomir Oder, który był także postulatorem procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Jana Pawła II. Pierwszym sędzią trybunału jest abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski, którego – jako delegata – w procesach reprezentuje ks. Andrzej Scąber, referent ds. kanonizacyjnych Archidiecezji Krakowskiej. Promotorem sprawiedliwości jest ks. Tomasz Szopa, kanclerz Kurii Metropolitalnej w Krakowie. Powołano także dwóch notariuszy – ks. Grzegorza Kotala i ks. Pawła Ochockiego. Wszyscy członkowie trybunałów złożyli przysięgę dochowania tajemnicy i wiernego wypełnienia powierzonego im zadania.
W dniu 16 czerwca gościliśmy w naszej parafii z wykładem, ks. dr. Andrzeja Scąbra.
Jak na wstępie, witając zaznaczy,ł nieco żartobliwie, nasz ks. proboszcz, ks. Andrzej „dopomógł” wielu błogosławionym i świętym uzyskać to zaszczytne wyróżnienie w Kościele Katolickim. Wykład składał się z kilku części. W pierwszej prelegent przedstawił procedury, przez jakie musi przejść osoba kandydata na ołtarze. Pierwsza z nich to vox populi – głos ludu, a więc opinia świętości, bez której nie można rozpocząć żadnego procesu kanonizacyjnego. Drugi element to vox Ecclesiae – głos Kościoła. Składa się z dwóch części: pierwsza to etap diecezjalny, w którym bada się życie kandydata i drugi rzymski, który kończy się wydaniem stosownego dekretu heroiczności cnót i męczeństwa za wiarę, który może podpisać tylko papież. I w końcu trzeci element: vox Dei – głos Boga, czyli cud za pośrednictwem kandydata na ołtarze. Jest on wymagany i niezbędny w przypadku kanonizacji wyznawców, a nie jest konieczny w przypadku męczenników za wiarę.
W przypadku omawianego procesu Sług Bożych Emilii i Karola, są toczone dwa odrębne procesy. Wobec kandydatów na ołtarze, jako wyznawców, nie można prowadzić procesu zbiorowego, co możliwe jest wobec męczenników. Jednakże cud, jaki dokona się, będzie przypisany wstawiennictwu obojga rodziców Jana Pawła II. Po przedstawieniu tych skomplikowanych, ale niezbędnych procedur, bo gwarantujących uniknięcie pomyłek, dotyczących procesu kanonizacyjnego, nasz gość przeszedł do omawiania życiorysów Emilii i Karola Wojtyłów.
Karol Wojtyła senior urodził się 18 lipca 1879 w Lipniku. Był synem Macieja Wojtyły i jego pierwszej żony Anny Marianny Przeczek (ojciec Karola Wojtyły seniora żenił się jeszcze 3 razy). Z zawodu był krawcem. Początkowo uczęszczał do gimnazjum, ale prawdopodobnie z powodu ubóstwa rodziców nie mógł kontynuować nauki i rozpoczął pracę w warsztacie ojca. W 1900 został powołany do C. K. Armii. Po odbyciu 3-letniej służby zasadniczej został w wojsku jako żołnierz zawodowy. Pracując jako podoficer kancelaryjny w Krakowie poznał, a następni 10 lutego 1906 ożenił się z Emilią Kaczorowską. Ślub odbył się w Krakowie, w ówczesnym kościele garnizonowym świętych Apostołów Piotra i Pawła. Mieli troje dzieci: Edmund (ur. 1906, zm. 1932), Olga Maria (ur. i zm. 7 lipca 1916) i Karol Józef (ur. 1920, zm. 2005) – późniejszy papież Jan Paweł II.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, został przyjęty do Wojska Polskiego i był oficerem 12 pułku piechoty z Wadowic. Został awansowany na stopień porucznika w korpusie oficerów zawodowych administracyjnych. W 1924 pełnił służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Wadowice. Przed 1928 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 jako emerytowany porucznik pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wadowice.
Sługa Boży Karol Wojtyła przeżył 4 krotnie śmierć swoich najbliższych. Najpierw córki Olgi, która zmarła jako noworodek, przyrodniego brata Józefa – zginął na froncie, następnie, żony w 1929 oraz syna Edmunda, który jako lekarz śmiertelnie zaraził się szkarlatyną, od leczonej pacjentki.
Śmierć bliskich mu osób, spowodowała jego głęboką wewnętrzną przemianę i zbliżenia się do Boga, o czym w swoich wspomnieniach ojcu mówił papież Jan Paweł II.
W 1938 przeniósł się z Wadowic, wraz z dorastającym synem Karolem do Krakowa. Tam zmarł 18 lutego 1941 i został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie.
Zachowało się wiele dokumentów obrazujących przebieg kariery zawodowej Sługi Bożego (w Polsce i w Austrii). Charakteryzują one Karola Wojtyłę, jako człowieka rzetelnego, uczciwego, oddanego służbie i pracy zawodowej.
Emilia Wojtyła, z domu Kaczorowska urodziła się 26 marca 1884 w Krakowie. Byłą córką Anny Marii Scholz (wymiennie Szolc) (1853–1897) i Feliksa Kaczorowskiego (1849–1908). Wywodziła się ze skromnej rodziny rzemieślniczej. Była piątym z trzynaściorga dzieci. Członkowie jej rodziny pochodzili z Białej, obecnie części Bielska-Białej, skąd przenieśli się do Krakowa. Emilia Kaczorowska ukończyła 8-letnią szkołę zakonną prowadzoną przez Siostry Miłości Bożej i była praktykującą katoliczką. W swoim życiu również przeżyła śmierć matki, gdy miała 13 lat oraz dwóch sióstr, które zmarły krótko po zamążpójściu.
W roku 1906 Wyszła za mąż za Karola Wojtyłę.
Po wyjściu za mąż dorywczo zajmowała się krawiectwem. Jej ostatnia ciąża w roku 1919 była zagrożona. Rokowania nie były pomyślne, gdyż lekarze uważali, że zagraża ona życiu matki. Emilia jednak nie zawahała się i postanowiła urodzić syna, przyszłego Jana Pawła II. Chłopiec był zdrowy, jednak ona zaczęła bardzo mocno podupadać na zdrowiu.
Emilia Wojtyła zmarła 13 kwietnia 1929 w Wadowicach, w wyniku zapalenia mięśnia sercowego i niewydolności nerek, jak zostało napisane w akcie zgonu. Została pochowana w grobowcu rodziny Kuczmierczyków, swoich krewnych, na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Do dzisiaj zachował się pomnik na grobowcu z wyrytym nazwiskiem Emilii Wojtyłowej.
W 1934 jej prochy zostały przeniesione do grobowca rodzinnego na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty, gdzie spoczywa wraz z mężem, synem Edmundem oraz rodzicami.
Sporą trudnością wprowadzonym procesie beatyfikacyjnym Służebnicy Bożej Emilii Wojtyłowej jest znikoma ilość dokumentów na jej temat, choć trwają dalsze badania i poszukiwania.
Po przedstawieniu obu życiorysów, prelegent podjął watek dalszych procedur prowadzonych podczas procesu kanonizacyjnego. Jedną z nich jest przesłuchiwanie świadków. W tej chwili żyje jeszcze dwóch świadków, którzy maja po 100 lat (jedne z nich już został przesłuchany). Zgłosiło się również ok. 30 świadków. Jak zaznaczył ks. Andrzej pewnym pośrednim świadkiem jest ich syn, św. Jan Paweł II.
Ostatnim elementem procesu jest cud, który musi spełniać kryteria obiektywności.
Apel Jasnogórski i kapłańskie błogosławieństwo zakończyło to niezmierne ciekawe spotkanie. Odbyło się one, ze względu na obowiązujące przepisy epidemiczne w kościele.
- więcej zdjęć: Media → Galeria zdjęć
- Nagranie z wykładu: Media → Nagrania dźwiękowe