BYĆ MISJONARZEM NA CO DZIEŃ
W auli parafialnej, 8 października, gościliśmy ks. prof. Andrzeja Zwolińskiego z wykładem „Misjonarze w codzienności – uczeń Chrystusa na drogach misyjnych”.
Wykład przeprowadzony był niezwykle żywo, a mimo poważnego tematu bardzo przystępnie i z humorem. Masz gość podawał masę przykładów z życia znanych świętych w tym także św. Jana Pawła II, a także z doświadczeń misyjnych swoich i innych. A przecież świętość to codzienność. Niezwykłe wydarzenia mistyczne, jak np. dar bilokacji, stygmaty, lewitacje są wręcz przeszkodą w procesie beatyfikacyjnym lub kanonizacyjnym. Spektakularne wydarzenia nie są dowodem świętości – zaznaczył prelegent, bo często mogą być zwodzeniem przez szatana. Jest wiele wydarzeń , które mimo swej niezwykłości nie zostały uznane przez Kościół jako nadprzyrodzone (np. objawienia w Garabandal, w latach 60 ub. wieki, określone jako parodia Fatimy). Świętość należy do natury człowieka. Największą troską Boga
o człowieka jest troska o jego mądrość – przyjmijcie co wam dałem. Ludzie usiłują obejść prawa Boga, chcą być mądrzejsi od Niego, wchodząc ponownie – jak to skomentował św. Jan Paweł II – na drogę nowego grzechu pierworodnego.
Wielką rolę w podejmowaniu roli misjonarzy, maja rodzice względem swoich dzieci. Są to misje domowe. Przykład modlących się rodziców, zwłaszcza ojca jest niezwykle budujący dla dzieci.
Życie człowieka można porównać do wędrówki, do drogi. Są tu 3 postawy: tułacza, uciekiniera, pielgrzyma. Tułacza nie interesuje cel, ani droga, zabiega tylko o podstawowe wygody jak jedzenie czy spanie. Uciekinier ciągle ucieka przed nieciekawą lub wręcz złą przeszłością, bojąc się że go ona w końcu doścignie. Jedynym godnym modelem życia chrześcijanina jest pielgrzymka. Pielgrzym jest świadomy celu, do którego zdąża, mimo trudów i niedogodności. Świętość to zachowanie właściwego kierunku.
Wierna realizacja powołania to droga do świętości.
Wspólna modlitwa i kapłańskie błogosławieństwo, zakończyło to, przygotowane przez wspólnotę dorosłych Ruchu Światło- Życie „Wody Jordanu”, niezmiernie interesujące spotkanie.
I tutaj też warto przypomnieć, że wszystkie takie spotkania, przygotowywane przez różne parafialne grupy formacyjne mają charakter otwarty: każdy może przyjść i skorzystać. Na prawdę warto!